IJsbeer (Ursus maritimus)

De ontzagwekkende ijsbeer is samen met de Kodiakbeer en de Kamsjatkabeer het op twee na grootste landroofdier. De kleur van zijn vacht is perfect aangepast op zijn sneeuwwitte omgeving. IJsberen zijn prima uitgerust voor een leven in de ijzige toendra. Ze zijn ongelooflijk sterk, moedig en kunnen met hun licht gebogen benen met grote sprongen aanzienlijke afstanden overbruggen. Deze manier van lopen zorgt er samen met hun behaarde voetzolen voor; dat ze stevig op het ijs staan.

• Orde: Roofdieren
• Familie: Beren
• Geslacht & Soort: Ursus maritimus
• Categorie: Zoogdieren

Waar leeft een ijsbeer

De ijsbeer is overal in het Noordpool-gebied te vinden, en ze brengen de meeste tijd door aan de zuidelijke rand van het arctische pakijs, open water en kustlijn. Omdat ze solitair leven, zijn ijsberen bijna het hele jaar door actief, en elke dag op zoek naar voedsel. De ijsbeer is een uitstekende zwemmer, die zoals een hond voorwaarts in het water duiken of zich er achterwaarts in laten glijden. Ze zwemmen met een snelheid van ongeveer tien kilometer per uur door het water, waarbij ze hun voorpoten als peddels gebruiken zonder dat de achterpoten mee bewegen. Met open ogen en gesloten neusgaten duiken de ijsberen helemaal onder water, en kunnen dit twee minuten zonder opnieuw lucht te happen uithouden.

Leefwijze

• Gedrag: solitair, soms meerdere bij een kadaver
• Voedsel: voornamelijk zeerobben; aas, ’s zomers ook planten
• Levensverwachting: IJsberen worden zelden ouder dan 25 jaar

Wat eet een ijsbeer

Het hoofdvoedsel van een ijsbeer bestaat uit zeerobben, waarbij ze normaal gesproken alleen het vet, de huid en de ingewanden eten, maar het vlees laten liggen. De ijsberen vangen de robben door hen bij een luchtgat in het ijs op te wachten of door de zeerobben te besluipen bij hun zonnebad op het ijs. Een ijsbeer kan met een dodelijke klap van zijn klauwen, de dunne schedel van een zeerob verbrijzelen. In de nazomer en tegen het begin van de herfst gaan ijsberen in het kustgebied op zoek naar de kadavers van walvissen of walrussen. Een enkele keer ziet men een groep van tien tot twintig ijsberen die zich samen tegoed doen aan aas. In deze jaargetijden kunnen de beren in meer open land jagen, waar door hun voedsel ook gevarieerder wordt omdat ze dan ook landzoogdieren als prooi kunnen vangen.

Welke kleur heeft de ijsbeer

De ijsberenvacht lijkt wel wit, maar de haren zijn eigenlijk kleurloos en hol. Doordat de haren hol zijn, kan de ijsbeer de warmte van de zon als het ware ‘opzuigen’ (net als een rietje) en dan vasthouden tegen de kou. De huid onder de vacht van de ijsbeer is zwart.

Afmetingen:

• Hoogte: schouderhoogte 1,5 m
• Hoogte: in volle lengte: 2,4m tot 3,3 m
• Lichaamslengte: tot 2,5 m
• Gewicht: mannetje 400-600kg, vrouwtje 300-400 kg

Voortplanting

In de lente begint de paartijd voor de ijsberen. De maand waarin de ijsbeer het actiefst zijn is april. In die tijd leggen mannetjes flinke afstanden af op zoek naar een vrouwtje zonder jongen. Meestal krijgen de vrouwtjes om de drie jaar jongen, nadat de welpen van haar vorige worp zelfstandig geworden zijn. In oktober/november graven de ijsberen in de sneeuw van de toendra een hol. Dit winterhol ligt meestal op het zuiden, waar de noordenwind een grote berg stuifsneeuw heeft gemaakt. Weliswaar graaft elke ijsbeer een eigen hol, maar in feite vinden vooral zwangere vrouwtjes hier hun onderkomen. De jonge ijsberen worden in november of december geboren en zijn bij de geboorte slechts zo groot als een rat en wegen 450 tot 900 gram. Ze zijn bij de geboorte naakt, blind en doof

• Geslachtsrijp: met 3-5 jaar
• Paartijd: van eind maart tot begin juni
• Draagtijd: 7-8 maanden
• Aantal jongen: meestal twee

Verwante soorten ijsbeer:

De grootste uit de berenfamilie is de Noord-Amerikaanse kodiakbeer die een lichaamslengte van 2,5 meter en een gewicht tot 800 kg kan bereiken